Pas ontstaan in 2006 en nu al absolute top in ons land op gebied van boogie woogie, hoe kan je dan de uitnodiging weigeren om de voorstelling van hun eerste full-cd bij te wonen. Aricia 'Sister A' Evlard (Piano/Lead vocals), Vincent 'Mr. Vince' Moreau (Drums/Backing vocals) en Sandro 'Don Pedro' Cancelli (Double BassBacking Vocals) hebben uiteraard voor zekerheid gekozen bij de voorstelling van hun 'Reborn' en hebben als 'the place to be' geopteerd voor Tamines en welbepaald in 'Maison des Jeunes', toch wel een beetje 'House Off The Blues' in Wallonië. 'The Boogie Woogie Jumpers' stonden dit jaar nog op 'Blues Aon Daa Stoazze' te Hamme en daar lieten ze zich al ontvallen dat de laatste hand werd gelegd aan het album dat werd geproduced door manusje van alles Rob Vanspauwen en dus zou zaterdag 10 oktober 2009 op het geboortekaartje staan.

'Reborn' is de naam van hun eerste full-cd en je zou beginnen denken, hoe kan een een groep die nog maar een 3-tal jaren actief is voor een titel als 'Reborn' kiezen voor hun eerste album..het antwoord daarop is : gewoon aanschaffen en beluisteren en je zal meteen snappen waarom...

Tamines, ja dat is niet zo moeilijk te vinden daar ik in een vorig leven als basketbal coach in Sombreffe nog aan het werk ben geweest... ‘Maison des Jeunes’, dat is andere koek wanneer je ginds in volle duisternis aankomt zonder GPS en met het schaamrood op de wangen bij god niet weet waar je dit pand moet gaan zoeken. Gelukkig wist die enkeling die ik tegenkwam waar 'de blues' wordt gespeeld in Tamines en vinden we dit pand gelegen in een duister donker steegje. Eenmaal binnen werd het duidelijk waarom er buiten zo weinig volk werd gespot, ze zaten hier allemaal te wachten op de gebeurtenis van de avond.

Onmiddellijk werd ik begroet door Aricia, Sandro en Mr. Vince en vernam ik dat de avond zou worden ingezet door Jo aka JJ Louis met zijn trio die het voorprogramma voor hun rekening zouden nemen met een tripje door ‘The Golden Age Of American Jazz’ en daardoor kwam het water me al tot aan de lippen, dus direct maar richting toog…

Het was bijna 21.00 toen JJ Louis achter zijn B3 plaats nam en zijn linker schoen uit deed om de basklanken voor zijn rekening te nemen. JJ Louis kennen we van bij ‘Rusty Roots’ maar wat hij hier met zijn eigen trio zou brengen is geheel andere koek. Zijn partners voor de avond zijn Arvid Steyaert (gitaar) en Geert Marien (drums) en met Chicken Shack als opener konden ze dadelijk op mijn aandacht rekenen. En die aandacht zouden ze van iedereen krijgen toen ze als 2de nummer kozen voor 'de' jazz klassieker van de avond en kwamen deze heren op de proppen met Jimmy McGriff  (1936-2008) zijn ‘All About My Girl’. Dit nummer is vrijwel door iedere jazz en blues artiest gecoverd en wordt door mij nog steeds gedraaid als DJ, gewoon een standaard van het allerbeste!

Er volgden nog een hele reeks van klassiekers zoals ‘Moanin’, een nummer dat werd geschreven voor jazzdrummer Art Blakey door Bobby Timmons en zo ook ‘Caravan’ nog zo een standaard van de hand van Duke Ellington (1899-1974). De jazz liefhebbers hoorde je op dit moment niet klagen en de rest van het publiek? Ja die kregen ze op hun hand met meer populaire nummers als Uptight en Green Onions. Helaas moest hier een einde aan komen want de ‘stars’ voor vanavond waren ‘The Boogie Woogie Jumpers’ maar toch zou ik noteren om te gaan kijken waar het JJ Louis Trio nog zou optreden want daar moet ik zonder fout bij zijn. Wanneer je de achtergrondgeluiden uit je hoofd bande en je ogen sloot was het zowaar of je hoorde Jimmy Smith, Grant Green en Donald Bailey of moet er nog zand zijn? A forplay with funky jazz grooves....

Allee het voorspel was al super en nu moet het nog gaan beginnen. Aricia liep al de ganse avond nerveus rond tussen de aanwezigen want wie deze sympathieke Waalse-spring-in-'t-veld kent weet dat ze maar één ding wil en dat is aan haar piano gaan zitten en spelen…
De man achter de knoppen bij het tot stand brengen van ‘Reborn’ hebben we al vermeld, nu nog vlug vermelden dat het artwork van de hand is van Kris Rogiers, je weet wel diene van Houthalen met zijn smoelschuif :-) en zo kunnen de facturen worden opgemaakt.

Na een kleine pauze zodat iedereen zich van een verfrissing kon verzekeren kwamen de feestvarkens van de avond het podium op om hun ‘act de présence’ te verzorgen. De soundcheck bij Aricia is zoals steeds gespekt met enige humor en zo ook vanavond.

Alors, vérification, vérification, 1,2,3 et allez-y…. ‘The Boogie Woogie Jumpers' staan in de eerste plaats bekend voor het brengen van wervelende boogie woogie waardoor ze in deze tak van de muziek al ruime bekendheid hebben verworven. Maar geloof me, voor diegene die de BWJ nog niet aan het werk hebben gezien, dit is meer ... zoveel meer! De volledige CD zal ook te lezen zijn op onze site maar nu richten we ons tot de voorstelling van ‘Reborn’.

Opener op de Cd en ook voor vanavond is ‘Yeah’ en de credits hiervoor zijn voor Aricia & co. ‘I’m still living’ is zowel op de cd als op de setlist van de avond, eveneens van hun hand, en deze boogie woogie wordt vergezeld van een intermezzo à la 30-tige jaren waarvoor er een monotone micro was bijgehaald om dit effect optimaal te kunnen benutten.

Het lijkt erop of de rangorde van de setlist een copy is van deze op de cd en zo werd het tijd voor iets totaal anders. ‘Movin’ On’ is een vettige stomp met heel veel hitpotentieel en hier tappen de BWJ al uit een heel ander vaatje, zo ook bij het volgende nummer waarvoor assistentie werd gevraagd aan JJ Louis op het Hammond orgel. ‘Messing’ Around With The Blues’ … jawadde, de laatste maal dat een jonge artieste me naar adem deed happen was Trixie Whitley met haar optreden op Pjeireblues in 2007 en nu….ja nu gebeurde dit voor een 2de keer. Gewoon ’kiekebish’ krijg je wanneer je kijkt en luistert naar wat hier wat hier op het podium wordt neergezet met dit pakkend en intens gebracht bluesje. Aangrijpend en gewoon één  met dit nummer laat Aricia hier horen welke 24 karaat diamant ze wel is. Iedereen op de ‘bühne’ slaat de menigte met verstomming, de doordringende basklanken van Sandro, het subtiele beroeren van de drumsticks op de cymbalen door Vince en een ‘heavy’ intermezzo van JJ Louis op zijn B3, dit is ‘Great Stuff’.

We zijn nog niet bekomen van de emoties die ‘Messing Around…’ hebben teweeg gebracht of ze doen ons al meteen terug naar adem happen met een klassieker van ‘Big Mama Thorton’ (1924-1986). Voor 'Hound Dog', een #1 uit 1952 zijn ze enkel te leen geweest voor de 'lyrics' maar het arrangement is volledig op naam van de ‘BWJ’ te schrijven en het is gewoon subliem wat ze met deze klassieker hebben gedaan, iets waar ‘Big Mama’ fier op zou zijn.

Met ‘The Game is Over’ zowel part I als II zitten we terug bij eigen boogie woogie werk en slaan de heupen van zowel vrouwelijke als mannelijk aanwezigen dadelijk aan het wiegen, een wervelende boogie woogie met een intermezzo à la Bonnie & Clyde. Weerom slaan de ‘BWJ’ het roer 180° om en JJ Louis mag voor de 2de keer op de avond assisteren op ‘Hey Bo Diddley, I Love You’. Bij deze ‘footstompin’ groove tribute to Bo Diddley’ zie je dat Aricia zich voor 100% goed in haar vel voelt en dit nummer moet ongetwijfeld iedereen op een concert in beweging zetten, al rest er ons de vraag hoe ze het er vanaf zullen brengen in dit nummer zonder Hammond klanken.

Voor een zekere Laura wordt het vanavond haar debuut in de muziekwereld want bij ‘Out Of Control’ moet de dappere meid een gans nummer geconcentreerd blijven om te eindigen met de ‘one liner’..’Don’t it make you happy?'. En ja hoor dat deed het en daarmee waren we al toe aan de encores en dan nu de punten van de jury… voor het gedeelte ‘boogie woogie’ op het album krijgen ze een ‘A’ maar daar waren we al van overtuigd voor we hier binnen stapten. Voor het andere gedeelte op dit album…’A+’ en dat is niets teveel want hierdoor waren we gewoon ‘Out of Control’!!! of om met de woorden van Aricia te besluiten...amaai, amaai, amaai.